Skumand Młodszy był synem Skumanda zwanego Starszym. Skumand ojciec był naczelnikiem wojennym, który łączył też funkcję kapłańską. Wzmianka o nim pojawia się w Latopisach ruskich: Skomond był bowiem czarnoksiężnik i wróż znakomity. Szybki zaś był jak zwierz, bo chodząc pieszo powojował ziemię pińską i inne kraje. Po śmierci Skumanda w walce przeciw Rusi w roku 1244r. naczelnikiem został Komat. Polska i Ruś próbowały podporządkować sobie Jaćwież. Skutkiem takiej polityki krajów sąsiedzkich były ciągłe wzajemne walki, rejzy wojsk jaćwieskich przeciw wojskom polskim i ruskim. W 1264r. wyprawa wojsk polskich dowodzona przez księcia Bolesława Wstydliwego doprowadziła do krótkiego opanowania części Jaćwieży i do śmierci Komata.
Komat i jego poprzednik Skumand należeli do jednego rodu, ich imiona świadczą o tym. Byli przywódcami ziemi Krasima (niem. Kresmen) tj. obszar na wschód o Ełku i na południe od okręgu Merunisk. Dwór rodu Skumandów lokalizuje się przy Jeziorze Skomętno. Dwór prawdopodobnie nie był w formie grodu, lecz był postawiony jako wysoki dom (typu wieżowego) z wieloma zabudowaniami. Ta forma mieszkalnych wysokich dworów była powszechna na Jaćwieży, Galindii i Prusach.
Skumand Młodszy objął po Komacie funkcję naczelnika wojennego dla okręgu-ziemi Krasima. Prawdopodobnie pod swoją komendą miał też wojska innych, sąsiednich ziem, ale zapewne tylko w okresie wypraw na ziemie już krzyżackie. Wyprawy wojenne, prewencyjne przeciw krzyżakom odbyły się już w latach 1270-1274. Ataki były skierowane przeciw ziemiom od dawna już zdobytych przez krzyżaków tj. Ziemi Chełmińskiej i Pomezanii. Barcja też stałała się celem ataków, bo została potraktowana przez Jaćwingów jako ziemia zdrajców i kolaborantów. Barcja stanowiła krzyżacką bazę wypadową na Nadrowię – strefę ochronną Jaćwieży przed możliwym przyszłym atakiem wojsk krzyżackich. Niestety, siły krzyżackie, ich bezwzględność i taktyka rozbijania małych ziem pruskich spowodowała bezpośrednie podejście do ziem jaćwieskich. Zniszczenie sąsiednich okręgów Kimenow i Merunisk wystawiło ziemię Krasimy na bezpośredni atak krzyżacki. Nastąpiło to 1281r., gdzie dowódcą wojsk krzyżackich był mistrz krajowy Mangold. Celem wyprawy było zniszczenie dworu Skomanda. Wojsko krzyżackie zabiło 150 wojów pruskich, zdobyło dwór i wielki łup. Krzyżacy powracając wpadli w zasadzkę, gdzie zginęło pięciu braci zakonnych i zapewne wielu innych z jeźdźców krzyżackich. Wśród ujętych do niewoli znalazł się brat zakonny Ludwik von Liebenzell.